Στίχοι του τραγουδιού “Τη λέγαν Λαρίσα”

1940-1949

Στίχοι του τραγουδιού “Τη λέγαν Λαρίσα”

Ο Στέλιος Καζαντζίδης (1931-2001), ποντιακής και μικρασιάτικης καταγωγής, υπήρξε ένας από τους λαϊκούς τραγουδιστές το έργο των οποίων επηρεάστηκε κατεξοχήν από την προσφυγιά και τη μετανάστευση. Ο δίσκος "Και Που Θεός" (1994), τον οποίο ο καλλιτέχνης ηχογράφησε σε ώριμη ηλικία, είναι έντονα επηρεασμένος από την προσφυγική κακουχία. Το τραγούδι με τίτλο "Τη λέγαν Λαρίσα", σε στίχους Σώτιας Τσώτου και μουσική Τάκη Σούκα, είναι ένα από τα λίγα δείγματα καλλιτεχνικής δημιουργίας που μνημονεύουν την προσφυγική μετακίνηση πληθυσμών της Βορείου Ηπείρου προς το ελληνικό κράτος. Ο Καζαντζίδης, σε ρόλο αφηγητή της προσφυγικής ιστορίας της Βορειοηπειρώτισσας Λαρίσας, μεταφέρει εικόνες μιας επώδυνης προσφυγικής καθημερινότητας για την ηρωίδα του τραγουδιού, ενώ στο ρεφραίν, ενθυμούμενος τη δική του οικογενειακή προσφυγική εμπειρία και μνήμη, προσκαλεί κοντά του την πρόσφυγα σε μία ένδειξη συμπόνιας και προστασίας.


Τη λέγαν Λαρίσα, Λαρίσα γλυκιά,
την βρήκαν να γυρνάει στην Ομόνοια,
φτωχή, πεινασμένη, σαν στάχυα μαλλιά,
σαν της Ηπείρου, ήτανε, τα χιόνια.

Έλα γλυκιά Βορειοηπειρώτισσα,
δε θα `σαι πια σπουργίτι μόνο,
όπως κι εσύ, καρδούλα μου, τον γνώρισα
της προσφυγιάς, κι εγώ, τον πόνο.

Τη λέγαν Λαρίσα και μες στο χιονιά
κοιμότανε στα κρύα σκαλοπάτια,
δεν ήξερε τι είναι Χριστός, Παναγιά,
μα έκρυβε αγγέλους μες στα μάτια.

Έλα γλυκιά Βορειοηπειρώτισσα,
δε θα `σαι πια σπουργίτι μόνο,
όπως κι εσύ, καρδούλα μου, τον γνώρισα
της προσφυγιάς, κι εγώ, τον πόνο.

Τη λέγαν Λαρίσα, Λαρίσα γλυκιά,
την βρήκαν να γυρνάει στην Ομόνοια,
φτωχή, πεινασμένη, σαν στάχυα μαλλιά,
σαν της Ηπείρου, ήτανε, τα χιόνια.


Είδος Τεκμηρίου: Στίχοι τραγουδιών
Στοιχεία Δημιουργίας
Τσώτου, Σώτια
Δίσκος: Και Που Θεός
1994
Αθήνα
Θεματική Ενότητα
1121

Τόποι μετακινήσεων προσφύγων

Τόπος Προέλευσης: Βόρεια Ήπειρος (Αλβανία)
Τόπος Εγκατάστασης: Αθήνα