Άρθρο σχετικά με την αποκατάσταση των προσφύγων Ανατολικής Ρωμυλίας, εφ. Νεολόγος Πατρών, 4/10/1907

1834-1912

Άρθρο σχετικά με την αποκατάσταση των προσφύγων Ανατολικής Ρωμυλίας, εφ. Νεολόγος Πατρών, 4/10/1907

Οι πρόσφυγες της Ανατολικής Ρωμυλίας (1906-1907) αποτέλεσαν ένα από τα μαζικότερα προσφυγικά ρεύματα των αρχών του ελληνικού 20ου αιώνα. Οι προσφυγικές αυτές ομάδες εγκαταστάθηκαν κυρίως σε περιοχές της Θεσσαλίας, ενώ οι μεγάλες αγροτικές εκτάσεις της περιοχής συντέλεσαν καθοριστικά στην αγροτική κατεύθυνση της αποκατάστασής τους. Για μία μερίδα του Τύπου, η αγροτική τους αποκατάσταση έγινε αντιληπτή ως μια πολιτική με επιμέρους οφέλη για τη γεωργική παραγωγή και απτά αποτελέσματα στην αύξηση του εγχώριου αγροτικού προϊόντος. Στο άρθρο που παρατίθεται ο αρθρογράφος του "Νεολόγου Πατρών", παραθέτει τα οικονομικά οφέλη από την παρουσία των προσφύγων στη σιτοπαραγωγή της Θεσσαλίας, περιοχή που αναγκαζόταν να προβαίνει σε εποχιακή εισαγωγή εργατικών χεριών κατά τον θερισμό, ενώ χάρη στους πρόσφυγες έχει μόνιμους, σταθερούς καλλιεργητές, στοιχείο που τόνωσε την τοπική οικονομία. Ο αρθρογράφος τονίζει τα πολλαπλά οφέλη για το κράτος από την ομαλή εγκατάσταση των προσφύγων και προτρέπει τις τοπικές αρχές και τους κτηματίες της περιοχής του να αξιοποιήσουν τα φτηνά εργατικά χέρια των προσφύγων στην σταφιδοπαραγωγή της Πελοποννήσου. Επισημαίνει ότι τους μήνες της συγκομιδής, σε περιοχές όπως η Μεσσηνία, υπάρχει έντονο πρόβλημα εύρεσης εργατών λόγω και της μετανάστευσης στην Αμερική.

ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Περί τας δεκαπέντε χιλιάδας εργατικαί χείρες προσετέθησαν εφέτος εις την καλλιέργειαν της Θεσσαλίας. Δεν ήτο μόνον εθνικώς επιβεβλημένη η συνδρομή του Κράτους προς τους πρόσφυγας και η περίθαλψις αυτών. Η εγκατάστασίς των εις την Θεσσαλικήν χώραν είναι και κατ’ άλλον λόγον ωφέλιμος. Διότι ενισχύει την καλλιέργειαν και συντρέχει την παραγωγήν. Το προς βορράν σιτοφόρον διαμέρισμα του Ελληνικού κράτους είχεν από πολλού ανάγκην χειρών καλλιεργείας, μονίμων εγκατεστημένων εις το μέρος εκείνο. Και τούτο εγένετο ήδη δια της ιδρύσεως των τριών νέων πόλεων των προσφύγων. Εις τας εποχάς της καλλιεργείας και του θερισμού πολλοί κατέφευγον εκ Μακεδονίας και Ηπείρου εις την Θεσσαλίαν δια τας εργασίας ταύτας και άλλοι και εκ των ελευθέρων επαρχιών του Κράτους. Αλλά και ο μέγας αριθμός αυτών δεν επήρκει και το ημερομίσθιον ανεβιβάζετο εις ύψος δυσβάστακτον δια τους γαιωκτήμονας ή τους συλλόγους των. Τώρα η προσθήκη τόσων εργατικών χειρών θα συντείνη μεγάλως εις την ανάπτυξιν της καλλιεργείας και την αύξησιν της παραγωγής του σίτου, όταν μάλιστα έχωμεν υπ’ όψει ότι από ετών νομοθετικώς επροστατεύθη επαρκώς η σιτοπαραγωγή της Θεσσαλίας. Δύο λοιπόν καλά επετεύχθησαν κατά τας τελευταίας ημέρας. Η εγκατάστασις και διαρκής πλέον περίθαλψις των εξ Ανατολικής Ρωμυλίας προσφύγων και συνάμα η ενδυνάμωσις της καλλιεργείας της Θεσσαλίας. Των καλών αυτών ταχέως θα ίδη τα ωφέλιμα πορίσματα, και το Κράτος και η κοινωνία. Όπου δε ευημερούν αι κοινωνίαι, εκεί και αι πολιτείαι προοδεύουν. Αναλογιζόμενοι λοιπόν την ωφέλειαν την προσγινομένην εις την Θεσσαλικήν χώραν και οι εν Πελοποννήσω σταφιδοκτηματίαι, πρέπει να μη παραμελήσωσιν, αλλά να σκεφθώσι σοβαρώς όπως ενισχύσωμεν και την εδώ καλλιέργειαν δια του αυτού τρόπου. Είναι γνωστόν – δεν διαμφισβητείται- ότι από δεκαετίας αρκεταί εργατικαί χείρες εκ της Πελοποννήσου απήλθον εις την Αμερικήν, ότι δε κατά την εποχήν της καλλιεργείας και της συγκομιδής της σταφίδος υπάρχει έλλειψις εργατών και τα ημερομίσθια υψώνονται κατά πολύ εις Μεσσηνίαν ιδίως, οπόθεν μεγαλείτερον είναι το ρεύμα της μεταναστεύσεως. Δίδεται λοιπόν ήδη η ευκαιρία να εγκατασταθώσι και εν Πελοποννήσω εργατικαί χείρες, εκεί όπου ελλείπουσιν. Οι πρόσφυγες είναι και ολιγαρκείς, έχουσι δε επιπροσθέτως έως ότου δυνηθώσιν επαρκώς μόνοι των να κερδίζωσι τα προς το ζήν και την μικράν ημερησίαν χρηματικήν βοήθειαν της κυβερνήσεως. Εις την Γαστούνην, εις τα Λεχαινά, εις το Βαρθολομιό, εις την Αμαλιάδα εγκατεστάθησαν ήδη αρκετοί και επεδόθησαν οι πλείστοι εξ αυτών εις εργασίας. Το ζήτημα τούτο ας μελετήσωσιν οι αρμόδιοι και ιδίως οι Δήμαρχοι και οι κτηματικοί Σύλλογοι της Πελοποννήσου.

• 1834-1912
• Αγροτική αποκατάσταση
• Κρατικές πολιτικές
• Προσλήψεις / μνήμη / στερεότυπα