Περί των μέτρων άτινα δέον να ληφθώσι προς στέγασιν των εκ Σερβίας ομογενών προσφύγων, 1919

1913-1922

Περί των μέτρων άτινα δέον να ληφθώσι προς στέγασιν των εκ Σερβίας ομογενών προσφύγων, 1919

Πολλαπλές πληθυσμιακές μετακινήσεις προκλήθηκαν λόγω των Βαλκανικών πολέμων και του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σημαντικά τμήματα του πληθυσμού των Βαλκανίων είτε αναγκάστηκαν να μετακινηθούν σε άλλο κράτος της περιοχής για να επιβιώσουν, είτε υποχρεώθηκαν να εκπατριστούν με κριτήριο τη γλώσσα ή τη θρησκεία τους. Οι ομογενείς πρόσφυγες από τα γειτονικά βαλκανικά κράτη που έφτασαν στην Ελλάδα μετά το 1912, εγκαταστάθηκαν κυρίως σε αγροτικές περιοχές στη Μακεδονία. Το ελληνικό κράτος αποκατέστησε τμήμα των προσφύγων σε γη, οικίες ή χωριά που είχαν εγκαταλειφθεί από τους προηγούμενους κατοίκους τους κατά τη διάρκεια των πολέμων. Η άμεση εγκατάσταση των προσφύγων ήταν στενά συνδεδεμένη με τη ρευστότητα των συνόρων, τις εκατέρωθεν εδαφικές διεκδικήσεις και τις απόπειρες ενίσχυσης του ελληνικού πληθυσμού στη Μακεδονία.

Στην επιστολή του προς τη Γενική Διοίκηση Θεσσαλονίκης σχετικά με την εγκατάσταση των προσφύγων από το Μεγάροβο και άλλα χωριά της Σερβίας, ο Νομάρχης Πέλλας περιγράφει το 1919 τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι πρόσφυγες και ζητά τη συνδρομή του κράτους υπογραμμίζοντας το ρόλο των προσφύγων στην ενίσχυση του ελληνικού στοιχείου της περιοχής.

Εν Εδέσση 18η Μαΐου 1919


Γενική Διοίκηση
Αριθ. Πρωτ. 19932
Ελήφθη τη 23-5-1919

Προς την Γενική Διοίκηση
Θεσσαλονίκης

Περί των μέτρων άτινα δέον να ληφθώσι προς στέγασιν των εκ Σερβίας ομογενών προσφύγων.

Εις απάντησιν της υπ’ αριθμ. 13997 ε.ε. υμετέρας διατάξεως λαμβάνομεν την τιμήν να υποβάλωμεν συνημμένας, στην υπ’ αριθμ. 1709 ε.ε. αναφοράν του κ. Υ/του Ενωτίας, εν ή λεπτομερώς εκτίθενται αι ενέργειαι της Διοικήσεως, προς στέγασιν των εν τη περιλήψει διαλαμβανομένων.

Αναντίρρητον τυγχάνει, ότι συμφέρον της Πολιτείας είναι, να αναδημιουργηθεί, δια της συμπύξεως συνοικισμού προσφυγικού εν Σουμπόσκω, Ελληνικόν Κέντρον εν Καρατζιόβη και να χρησιμεύση τούτο ως πυρήν, της μετέπειτα εκπολιτιστικής δράσεως του Ελληνικού στοιχείου, εν τη επαρχία ταύτη.

Οι Μεγαροβήται και λοιποί πρόσφυγες, γυμνοί και εκτραχιλισμένοι ως κατέφυγον, έχουσιν ανάγκην οικονομικής ενισχύσεως και Κυβερνητικής αρωγής και συμφέρον από Εθνικής απόψεως θα ήτο, εάν εδίδετο επαρκές δάνειον αυτοίς υπό της Πολιτείας, όπως κτίσωσιν οικίσκους και επιδοθώσιν εις τα βιοποριστικά των έργα, οπότε εντός ολίγων ετών, λόγω της ευφυΐας αυτών και της ευφορίας της χώρας, ουδεμίαν αμφιβολία υπάρχει ότι και το δάνειον θα αποσβέσωσι και θα ευδοκιμήσωσι μεγάλως.

Ευπειθέστατος
Ο Νομάρχης

• 1913-1922
• Αγροτική αποκατάσταση
• Κρατικές πολιτικές
• Πρόσφυγες πολέμου