Απάντησις επί των δύο κατά του συνοικισμού των Θρακο-Βουλγάρων και Σέρβων άρθρων του Αιώνος «Η ΕΤΑΙΡΙΑ»
Με σέβας πολύ εμφανιζόμενος ενώπιον του κοινού της τε Πρωτευούσης και των λοιπών επαρχιών, αν και στρατιωτικός, υστερημένος πάσης απαιτούμενης μαθήσεως, θέλω όμως καταδείξω αληθώς, ποία τα διερεθήσαντα τόσον πικρώς την χολήν του καλού τούτου πατριώτου αίτια. Με φρίκην μου ανέγνωσα, και πας τις μετ’ εμού, τα δύο ταύτα άρθρα, γέμοντα παντόκορφα ύβρεις, κατά της εσχάτης προδοσίας ληρήματα. Ο μεμωραμένος ούτος άνθρωπος, γενόμενος όργανον, και όργανον τυφλόν των διασαλπίσεων, των αισχρών του Μακιαβελικού συστήματος, έστρεψεν απανθρώπως τα φαρμακερώτερα όπλα κατά της πατρίδος του, κατά του ίδιου εαυτού του. Άθλιος!!! Το σύστημα τούτο καταχθόνιον και αιμοχαρές πάντοτε, αγαλόμενον και σκιρτών επί των πτωμάτων της αθλιότητος και της ταλαιπωρίας, μόλις ίδε με το μισάνθρωπον όμμα του, ότι ο εις άκρον φιλάνθρωπος και ελεειμονέστατος Βασιλεύς μας, καθώς επίσης και η Κυβέρνησίς του ήρχισαν να επιθέτουν βάλσαμον κατ’ ολίγον εις τας πληγάς των δυστυχών και ταλαιπώρων ανδρών του πολέμου και της μεταβολής εκείνης, ευθύς ύψωσαν δια του οργάνου, του μυσαρού και αργυρωνήτου οργάνου των φωνήν μέχρι τρίτου ουρανού, διαρρηγνύοντες τα αιμοσταγή ιμάτιά των, και καταβιβρώσκοντες τας ιδίας σάρκας των. Αφίνων ταύτα πάντα όθεν, ως πασίγνωστα, με το καταχθόνιον αυτών σύστημα, έρχομαι με τας ολίγας μου δυνάμεις, να εκπληρώσω το όποιον υπεσχέθην και ανέλαβον χρέος.