A πό τα μέσα του 19ου αιώνα, λόγω του πολιτικού αναβρασμού σε διάφορα ευρωπαϊκά κράτη και της κατάπνιξης των επαναστατικών κινημάτων, έφθασαν στην Ελλάδα αρκετοί αλλοεθνείς πολιτικοί πρόσφυγες. Οι πιο μαζικές πληθυσμιακές μετακινήσεις προς την Ελλάδα πραγματοποιήθηκαν βέβαια στη διάρκεια του 20ού αιώνα, την περίοδο 1912-1924, ως αποτέλεσμα των διαδοχικών πολεμικών συγκρούσεων, με κυριότερη την έλευση των προσφύγων από την Μικρά Ασία και τον Πόντο. Προσωρινές προσφυγικές μετακινήσεις έλαβαν χώρα στη διάρκεια της Κατοχής, ενώ στη συνέχεια, αγροτικοί πληθυσμοί της βόρειας Ελλάδας λόγω του Εμφυλίου Πολέμου εκτοπίστηκαν στα κοντινά αστικά κέντρα.

Από την αρχή του Ψυχρού Πολέμου ελληνόφωνοι ορθόδοξοι αλλά και αλλόγλωσσοι ή αλλόθρησκοι πολιτικοί πρόσφυγες που διέφευγαν ή διώκονταν από κράτη του Σοβιετικού συνασπισμού έφτασαν στην Ελλάδα, ενώ άλλοι ελληνικοί πληθυσμοί αναγκάστηκαν να μετακινηθούν προς τη χώρα καταγωγής τους στο πλαίσιο της αποαποικιοποίησης. Οι κρίσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις με αποκορύφωμα την εισβολή στην Κύπρο το 1974, και οι πολεμικές συγκρούσεις και οι κοινωνικές αναταράξεις κυρίως στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου αλλά και παγκοσμίως, οδήγησαν στην άφιξη νέων προσφυγικών πληθυσμών στην Ελλάδα.