Το ΚΚΕ για τους εκτοπισμούς πληθυσμών κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο, 1949

Άρθρο-ρεπορτάζ της Λουκίας Πετρίτση σχετικά με το στρατόπεδο Λαυρίου εφ. Εμπρός, 22/3/1950

6th August 2019

Άρθρο του Κ. Δεμερτζή με το οποίο κατηγορεί την εκλογική τακτική των βενιζελικών και καλεί σε μερική αποχή τις αντιβενιζελικές πολιτικές δυνάμεις, εφ. Εμπρός, 13/7/1928

6th August 2019

1940-1949

Το ΚΚΕ για τους εκτοπισμούς πληθυσμών κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο, 1949

Το ζήτημα της διαχείρισης και περίθαλψης του αγροτικού πληθυσμού που εκτοπίστηκε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου αναδείχθηκε σε ένα από τα μείζονα προβλήματα της περιόδου. Επρόκειτο για πληθυσμούς που απομακρύνονταν από τις περιοχές των συγκρούσεων και συγκεντρώνονταν στις κοντινές αστικές και ημιαστικές περιοχές. Προς το τέλος του 1948 οι εκτοπισμένοι υπολογίζονταν ότι ξεπερνούσαν τις 700.000.
Η κυβερνητική πλευρά επεδίωξε να αξιοποιήσει τους εκτοπισμένους ως τμήμα του παραγωγικού δυναμικού της χώρας. Οι επικριτικές απόψεις που εκφράζονταν στους κόλπους της για τις αστοχίες και ανεπάρκειες του κρατικού μηχανισμού ήταν συχνές. Η αντίπαλη πλευρά, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, επιχείρησαν να πάρουν με το μέρος τους τους εκτοπισμένους, υπογραμμίζοντας τις άσχημες συνθήκες στις οποίες ζούσαν στις πόλεις και καλώντας τους να παλέψουν μαζί του για να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από Απόφαση της Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Δημοκρατικός Στρατός" (τχ. 2, Φλεβάρης 1949, σ. 2).

Απόφαση «Η Ελλάδα στο δρόμο προς τη νίκη. Μπροστά στην αποφασιστική καμπή», Γράμμος, 31/1/1949
[...]

7. Στα 1948 παρατηριέται μια αρχή για μια αλλαγή στην κατάσταση στις πόλεις. Η αμερικάνικη και μοναρχοφασιστική πολιτική, που φορτώνει στον εργαζόμενο λαό όλα τα οικονομικά βάρη και όλο το αίμα του πολέμου, δυναμώνει ολοένα και περισσότερο τη λαϊκή αντίσταση […]. Η προσφυγοποίηση της αγροτιάς, που η αντίδραση την εφάρμοσε σε τόσο μεγάλη έχταση για να μας απομονώσει απ' τις αγροτικές μάζες, σήμερα στρέφεται ενάντιά της, γιατί οι αγροτικές μάζες, που στιβάχτηκαν στις πόλεις εξαθλιώνονται πεινασμένες και άστεγες και γίνονται στοιχείο δυσαρέσκειας και αναβρασμού. Ολοένα και πιο καθαρά καταλαβαίνουν, ότι μόνο με την πάλη τους μαζί με το ΔΣΕ θα μπορέσουν να γυρίσουν στα χωριά και τα σπίτια τους.