Κοινή επιστολή Αρμενίων προσφύγων προς το δικτατορικό καθεστώς Παγκάλου, 1926

Αποσπάσματα από Έκθεση του Δρ. Σ. Χάου για Κρήτες πρόσφυγες, 1868
6th August 2019
Αποσπάσματα από απολογιστική έκδοση της Αικατερίνης Ζλατάνου αναφορικά με την περίθαλψη των προσφύγων Ανατολικής Ρωμυλίας, 1911
6th August 2019
1923-1939

Κοινή επιστολή Αρμενίων προσφύγων προς το δικτατορικό καθεστώς Παγκάλου, 1926

Μαζί με τους Μικρασιάτες του 1922, ένας σημαντικός αριθμός Αρμενίων πρoσφύγων καταφθάνει στο ελληνικό κράτος. Με βάση την απογραφή πληθυσμού του 1928, οι ανά την επικράτεια Αρμένιοι ανέρχονταν σε περίπου 30.000. Αρκετοί εξ αυτών εγκαταστάθηκαν σε συνοικίες του Πειραιά, προχωρώντας σε μίσθωση οικοπέδων από κτηματίες της περιοχής και συνακόλουθα σε ενέργειες αυτοστέγασης. Σε αυτή τη διαδικασία τα εμπόδια που συναντούσαν ήταν πολλαπλά, τόσο με τους κτηματίες όσο και με το κράτος. Το τεκμήριο που παρατίθεται αναδεικνύει τις αντιπαραθέσεις των Αρμενίων προσφύγων με τοπικούς κτηματίες αλλά και ένα συχνό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες πέραν της οικονομικής στενότητας, αυτό δηλαδή της άγνοιας των δικαιωμάτων τους αλλά και των νομικών διαδικασιών που έχουν θεσμοθετηθεί για την προστασία των πολιτών. Πρόκειται για κοινή επιστολή-αίτηση 10 Αρμενίων της Κοκκινιάς προς τον επικεφαλής της τότε δικτατορικής κυβέρνησης Θεόδωρο Πάγκαλο, σχετικά με δικαστικές διαφορές τους με κτηματία που τους είχε εκμισθώσει οικόπεδα. Η επιστολή, συνταγμένη στην καθαρεύουσα και σύμφωνη εν πολλοίς με το δικηγορικό τυπικό έχει πολλά ορθογραφικά λάθη. Οι συντάκτες, αφού καταγράφουν το ιστορικό της εγκατάστασής τους στην Κοκκινιά και της αντιπαράθεσης με τον κτηματία, επισημαίνουν την εξαπάτησή τους κατά την εκδίκαση της υπόθεσης και την αδυναμία τους να παρακολουθήσουν τα διαδικαστικά θέματα καθώς για οικονομικούς λόγους δεν είχαν νομική συνδρομή. Υπογραμμίζει τον άμεσο κίνδυνο που διατρέχουν να βρεθούν χωρίς στέγη, και καλούν τον πρωθυπουργό Θ. Πάγκαλο να μεσολαβήσει για την προστασία τους.

Αίτησις

1)Α.Τ.
2)Α.Κ.
3)Σ.Κ.
4)Α.Α.
5)Τ.Τ.
6)Θ.Α.
7)Μ.Κ.
8)Χ.Γ.
9)Τ.Κ.
10)Κ.Π.

Συνοικισμού Κοκκινιάς

Εν Αθήναις τη 17 Ιουνίου 1926

Προς την Α. Εξοχότητα τον κύριον πρόεδρον της Κυβερνήσεως και εξοχώτατον Υπουργόν Ανωτάτης Διευθήνσεως Προσφύγων

Λαμβάνομεν την τιμήν, οι κάτωθι υπογεγραμμένοι πρόσφυγες Αρμένιοι πρόσφυγες, να φέρωμεν εις γνώσιν υμών σκάνδαλον πρωτοφανές εις τεχνικήν παρασκευήν και νομιμοφάνειαν αλλά και πρωτοφανές δια την αγριότητά του• Δυνάμει συμβολαίου μεταξή υμών και του Βασιλείου Καζαντζή, ιατρού, Θεμιστοκλέους Π. Καζαντζή κτηματίου κτλ• εμισθώσαμεν εξ ιδίων μας χρημάτων γήπεδα εν Κοκκινιά Πειραιώς επί μισθώματι, προς ανοικοδόμησιν επί αυτών οικημάτων προς στέγασιν των οικογενειών μας και άσκησιν του επαγγελματός μας• Πράγματι δι’ ιδίων μας εξόδων ανοικοδομήσαμεν οικίας και παραμένομεν έκτο[τ]εν αυταίς. Πρό τινος χρόνου δηλαδή κατά το 1924 τα γήπεδα ταύτα επωλήθησαν προς τον Ιωάννην Β. Γόντικαν, κάτοικον Πειραιώς όστις αφού εζήτησεν ποικιλοτρόπως να μας εξαναγκάση να εγκαταλήψωμεν τα οικήματα ταύτα, ήσκησεν κατά Απρίλιον 1926 αίτησιν Προσορινών μέτρων καθ’ υμών, και παρέστημεν ενώπιον του κ. Ειρηνοδίκου αυτοπροσώπως ως μη έχοντες δυνάμεις να καταφύγωμεν εις Δικηγόρον• Κατά την συζήτησιν της υποθέσεως παρουσιάσαμεν το μισθωτήριον συμβόλαιον ιδιωτικόν όπερ ο Πληρεξούσιος του αντιδίκου μας εζήτησεν να τω αναγνώση, το εκράτησεν ίνα μη λάβη γνώσην τούτου ο δικάσας Ειρηνοδίκης και ούτω άνευ τινός προστασίας ευρεθέντες εξεδόθη καθ’ υμών, απόφασις δι’ ης διατασσόμεθα να καταστρέψωμεν τα οικήματα και να φύγωμεν. Ο αντίδικος όμως ίνα εξασφαλίση την μη προσφυγήν μας εις οιονδήποτε αρχήν και προστασίαν υπέσχετο διαρκώς ότι δεν θα μας εκδί[ω]ξη αλλά θα μας αφίση με μίσθωμα λογικόν• Αφού ο [ούτω] δια των δι[ο]λίων υποσχέσεων μας απεμάκρυνεν πάσης νομίμου προσφυγής, ήδη κατασταθείσης τελεσιδίκου της αποφάσεως ζητεί παρ’ υμών ή να του πληρώσωμεν μίσθωμα 5000 μηνιαίως ή να τα κατεδαφίσωμεν και αναχωρήσωμεν• Προ της τοιαύτης του στάσεως κατεφύγωμεν πλεόν εις τα νόμιμα μέσα προς προστασίαν μας, πλην τότε μόλις αντελήφθημεν και επληρο[φο]φωρήθημεν ότι η απόφασις αυτή κατέστη τελεσίδικως και δολίως μας συνεκράτει ο Ιω. Γόντικας ίνα επιτύχη το τοσούτον. Προ του απειλούντος υμάς και τοις οικογενείας μας, κηνδύνου νέας ολοσχερούς, καταστροφής, διότι πλείστοι οφείλομεν ακόμη την αξίαν ή μέρους ταύτης των οικοδομών μας• Προσφεύγομεν εις υμάς και παρακαλούμεν όπως εν τω πνεύματι της Δικαιοσύνης του ανθρωπισμού και της ευσπλαχνείας μας προστατεύσητε• Πρό υμών χαίνει το βάραθρον του ολέθρου, και η απογνωσίς μας θα είναι τελεία αν επέλθη η κατεδάφισις των οικιών μας. Δεχόμεθα την πληρομήν μισθώματος λογικού, πλην προ Θεού μη μας αφίσετε εν απογνώσει διότι το συνέσθημα τούτο σκοτίζει τοσούτον την διάνοιαν ώστε να φοβούμεθα εάν θα δυνηθώμεν να διατηρήσωμεν μέχρι τέλους προ της ολοσχερούς καταστροφής μας την επιβεβλημμένην νομιμότητα και ειρεμίαν [ηρεμίαν]. Προστατεύσατε πτωχάς κατεστραμμένους πρόσφυγας εκ μιας στιγμής επικυνδύνου. Προστατεύσατε μας ως χριστιανούς, ως ανθρώπους, ως πολίτας.

Εν αναμονή της υμετέρας διαταγήν [ς]
Υποσημειούμεθα μετά βαθυτάτου σεβασμού και ευπειθείας
Οι Αιτούντες


Είδος Τεκμηρίου: Επιστολές / Υπομνήματα
Στοιχεία Δημιουργίας
Γ.Α.Κ
17-6-1926
Κοκκινιά, Πειραιάς
Θεματική Ενότητα
983

Τόποι μετακινήσεων προσφύγων