Νόμος περί παροχής αροτριώντων κτηνών και οικίσκων στους συνοικισθέντες στην επαρχία Βόνιτσας Καμαριναίους και άλλους Ηπειρώτες, 1903

1834-1912

Νόμος περί παροχής αροτριώντων κτηνών και οικίσκων στους συνοικισθέντες στην επαρχία Βόνιτσας Καμαριναίους και άλλους Ηπειρώτες, 1903

Με τη λήξη του Ελληνοτουρικού Πολέμου του 1897 η Ελλάδα αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει με πολύ δυσμενείς όρους. Συνέπεια του πολέμου και της ήττας της Ελλάδας υπήρξε και η δημιουργία προσφυγικού ρεύματος. Ένα μέρος των προσφύγων της Θεσσαλίας επαναπατρίστηκε με τη λήξη των εχθροπραξιών, ενώ πληθυσμοί από την Ήπειρο αναγκάστηκαν να μετοικήσουν μόνιμα στα ελληνικά εδάφη. Οι κάτοικοι του χωριού Καμαρίνα Πρεβέζης (περίπου 450) έφυγαν μετά την κατάληψη και καταστροφή του χωριού τους, μαζί με μερικούς ακόμα πρόσφυγες της Ηπείρου. Το ελληνικό κράτος, αφού τους παρέλαβε από τις ακτές της Λευκάδας όπου είχαν καταφύγει αρχικά, αποφάσισε να τους εγκαταστήσει μόνιμα στην περιοχή της Βόνιτσας (Μυρτάρι) παραχωρώνας τους με νόμο (ν. ΒΦϟΖ΄ της 30 Ιουνίου 1899) γη για κατοίκηση και καλλιέργεια. Ωστόσο φαίνεται ότι τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετώπιζαν δεν επιλύθηκαν. Παρότι το 1901 η κόμησα Λουΐζα Ριανκούρ τους προσέφερε το ποσό των 7.000 δρχ. για αγορά σπόρων για την καλλιέργεια της γης που τους είχε παραχωρηθεί, η κατάστασή τους δεν βελτιώθηκε. Έτσι, το Μάρτιο του 1903 συγκεντρώθηκαν έξω από τη Βουλή με σκοπό να διαμαρτυρηθούν για την εγκατάλειψή τους, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν επεισόδια κατά την απόπειρα εισβολής τους στον χώρο της Βουλής. Τον Απρίλιο του 1903 ψηφίστηκε νέος νόμος που ρύθμιζε το θέμα της παραχώρησης αροτριώντων ζώων και οικιών στους Καμαριναίους εποίκους. Με βάση το νόμο ΒΩΠΕ΄ της 26/4/1903, το δημόσιο παραχωρούσε στους πρόσφυγες κατοίκους του συνοικισμού Μυρταρίου Βόνιτσας μικρές οικίες αξίας από 250 δρχ. έως 750 δρχ. αναλόγως του αριθμού των μελών της οικογένειας. Για το λόγο αυτό δεσμεύτηκε από τον προϋπολογισμό κονδύλι ύψους 75.000 δρχ. Επίσης προβλέφθηκε και η χορήγηση αροτριώντων κτηνών.

Περί παροχής αροτριώντων κτηνών και οικίσκων εις τους εν τη επαρχία Βονίτσης συνοικισθέντας Καμαριναίους και άλλους Ηπειρώτας
ν. ΒΩΠΕ΄
Γεώργιος Α΄
Βασιλεύς των Ελλήνων

Ψηφισάμενοι ομοφώνως μετά της Βουλής, απεφασίσαμεν και διατάσσομεν∙

Άρθρον 1
Εις τους επιθυμούντας εκ των αναγνωρισθέντων δια των 12 Οκτωβρίου 1900 και 20 Ιουλίου 1901 Β. διαταγμάτων και κατά τα συνταχθέντα πρωτόκολλα εγκατασταθέντων Καμαριναίων και άλλων Ηπειρωτών να εγκατοικήσωσι σταθερώς και μονίμως εν τω δια του ΒΦϟΖ΄ της 30 Ιουνίου 1899 νόμου συσταθέντι εν Μυρταρίω της Βονίτσης συνοικισμώ παρέχεται, δαπάναι του Δημοσίου, οικίσκος αξίας μέχρι δραχμών διακοσίων πεντήκοντα, εάν είναι γεωργοί, ή κατά τα εν τω επομένω άρθρω αναγραφόμενα δηλώσωσιν ότι θέλουσι καλλιεργήσει τα εις αυτούς λαχόντα τεμάχια γης.

Άρθρον 2
Ο επιθυμών να εγκατοικήση υποβάλλει δήλωσιν, εντός τριών μηνών από της δημοσιεύσεως του νόμου τούτου εν τη Εφημερίδι της Κυβερνήσεως, προς τον Οικονομικόν Έφορον Βονίτσης, δι' ης οφείλει να δηλώσει α΄) αν είναι μόνος, αν έχει αδελφόν ή άλλον συγγενή, πώς ούτος ονομάζεται, αν συνεργάζεται μετ' αυτού, και αν συγκατοικεί μετ' αυτού ή, εάν έχη οικογένειαν, εκ πόσων μελών αποτελείται αύτη και πού κατά τον χρόνον της δηλώσεως διαμένουσι, και β΄) αν ασκεί ήδη και θέλει ασκήσει και εφεξής την γεωργίαν, ή άλλως τί επαγγέλεται.

Άρθρον 3
Επί συγκατοικούντων μέχρι πέντε ατόμων παρέχεται εις οικίσκος της κατά το ανωτέρω άρθρον 1 αξίας, πέρα δε των πέντε ο παρεχόμενος οικίσκος δύναται να είναι αξίας δραχμών επτακοσίων πεντήκοντα.

Άρθρον 4
Ο λαβών οικίσκον δεν δύναται να απαλλοτριώση αυτόν επί πενταετίαν, μεθ' ην γίγνεται τελεία και πλήρης ιδιοκτησία αυτού, εάν καθ' άπασαν την διάρκειαν της πενταετίας παρέμεινεν εγκατοικών εν αυτώ∙ άλλως, ο οικίσκος επανέρχεται εις την κυριότητα του Δημοσίου και εκποιείται υπέρ αυτού, εκτός εάν, προ της εγκρίσεως των πρακτικών, ειτήσηται την παραχώρησιν αυτού άλλος, Καμαριναίος ή Ηπειρώτης, εκ των μη υποβαλόντων δήλωσιν εντός της κατά το προηγούμενον άρθρον 2 τριμήνου προθεσμίας.

Άρθρον 5
Προς εκτέλεσιν των εν τω άρθρω 1 του παρόντος νόμου οριζομένων χορηγείται επί του ειδικού προϋπολογισμού των εξόδων του Υπουργείου των Οικονομικών της χρήσεως του έτους 1903 έκτακτος πίστωσις εκ δρ. 75,000, καταλογιζομένη υπό νέον Κεφάλαιον 35.

Άρθρον 6
Δια Β. διατάγματος θέλουσι κανονισθή ο τρόπος της χορηγίας των αροτριώντων κτηνών ως και ο της εγέρσεως των οικίσκων.
Ο παρών νόμος, ψηφισθείς υπό της Βουλής και παρ' Ημών σήμερον κυρωθείς, δημοσιευθήτω δια της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως και εκτελεσθήτω ως νόμος του Κράτους.
Εν Αθήναις τη 26 Απριλίου 1903
Γεώργιος
Ο Υπουργός των Οικονομικών
Θεόδωρος Π. Δηλιγιάννης

• 1834-1912
• Αγροτική αποκατάσταση
• Αποκατάσταση / εγκατάσταση
• Αστική Αποκατάσταση
• Κρατικές πολιτικές
• Πρόσφυγες πολέμου