Άρθρο σχετικά με την αγροτική αποκατάσταση των προσφύγων Ανατολικής Ρωμυλίας, εφ. Εμπρός, 3/3/1907

1834-1912

Άρθρο σχετικά με την αγροτική αποκατάσταση των προσφύγων Ανατολικής Ρωμυλίας, εφ. Εμπρός, 3/3/1907

Το ζήτημα της εγκατάστασης των προσφύγων της Ανατολικής Ρωμυλίας (1906-1907) αντιμετωπίστηκε με την ίδρυση τριών νέων προσφυγικών συνοικισμών, της Νέας Αγχίαλου, της Νέας Ευξεινούπολης και της Νέας Σωζόπολης. Πέραν του ζητήματος της εγκατάστασης, μέτρα λήφθηκαν και για την εργασιακή αποκατάσταση των προσφύγων με σαφή αγροτική κατεύθυνση, ενώ αποφασίστηκαν και έκτακτου χαρακτήρα οικονομικές ενισχύσεις. Βασικός τρόπος επίλυσης της αγροτικής αποκατάστασης των προσφύγων κατέστη η διανομή των Στεφανοβίκειων κτημάτων. Τα Στεφανοβίκεια, πρώην τσιφλίκια που εκτείνονταν στις περιοχές Λάρισας, Αγυιάς, Φαρσάλων, Τρικάλων και Καρδίτσας, υπερέβαιναν τις 550.000 στρέμματα και περιήλθαν στην κατοχή του δημοσίου το 1902, από τον Ιωάννη Σκυλίτση-Στεφάνοβικ, τραπεζίτη στο Λονδίνο, έναντι ποσού 80.000 λιρών. Η αγορά αυτή αποτέλεσε τη μεγαλύτερη αγορά γαιών εκ μέρους του ελληνικού κράτους έως την εποχή εκείνη, συγχρόνως όμως και πεδίο αντιδράσεων, δεδομένου ότι το ελληνικό δημόσιο πέραν των κτημάτων αναλάμβανε και όλες τις υποχρεώσεις και αντιδικίες που βάραιναν αυτά (π.χ. δικαστικές διαφορές μεταξύ Σκυλίτση-Στεφάνοβικ και άλλων ιδιωτών). Αρχικώς, και πριν τις καταλυτικές εξελίξεις της άφιξης των προσφύγων το 1906, το κράτος προόριζε τα εξαγορασμένα Στεφανοβίκεια για την αποκατάσταση αυτοχθόνων ακτημόνων καλλιεργητών. Σε αυτές τις εκτάσεις που παραχωρήθηκαν για να καλύψουν τις προσφυγικές ανάγκες αποκατάστασης, πρέπει να προστεθούν και τα κτήματα σε περιοχή της Καρδίτσας (θέση Καλογρηανά) που δώρισε στο ελληνικό δημόσιο ο ευεργέτης Παναγιώτης Χαροκόπος κατά το 1907. Το δημοσίευμα που ακολουθεί, προερχόμενο από την εφημερίδα "Εμπρός", χαρτογραφεί αυτή την πολιτική και νομοθετική διεργασία αποκατάστασης των προσφύγων δια της διανομής των κτημάτων. Στο δημοσίευμα αποτυπώνεται το συγκρουσιακό κλίμα εντός της Βουλής, μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αναδεικνύοντας το ότι τα μέτρα αποτέλεσαν αντικείμενο μακρόσυρτων διαβουλεύσεων. Όπως συνάγεται, η κυβέρνηση επιχειρούσε από τη μία να καταστήσει τους πρόσφυγες αυτάρκεις χωρίς να εξοργίσει υπερβολικά τους ντόπιους καλλιεργητές, επιλέγοντας μάλιστα να συμπεριλάβει μέρος των αυτοχθόνων ακτημόνων στο πρόγραμμα αποκατάστασης. Από την άλλη, η διάκριση που θεσμοθετούσε μεταξύ των προσφύγων ανάλογα με τον τόπο προέλευσης, το χρόνο άφιξης και την οικονομική τους επιφάνεια αποτυπώνει την προσπάθειά της να μειώσει τον αριθμό των ευεργετούμενων προσφύγων και τα κρατικά έξοδα σε μία συνολική προσπάθεια οριοθέτησης του ζητήματος.

Η ΔΙΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΣΤΕΦΑΝΟΒΙΚΕΙΩΝ

ΚΑΙ Η ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

ΟΛΑΙ ΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
ΠΟΥ ΔΙΕΦΩΝΗΣΕ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ


Είμεθα εις θέσιν σήμερον να δημοσιεύσωμεν ακριβεστάτας πληροφορίας περί της θέσεως, εις ην ευρίσκεται το ζήτημα της διανομής των Στεφανοβικείων κτημάτων και της εν αυτοίς εγκαταστάσεως των προσφύγων.

Η ΔΙΑΦΩΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Ως γνωστόν η Κυβέρνησις εν αρχή δια του βουλευτού Αγυιάς και μέλους της Επιτροπής της επεξεργασθείσης το Νομοσχέδιον κ. Σλήμαν, εδήλωσεν ότι αποδέχεται τας αποφάσεις αυτής. Κατόπιν όμως πληρεστέρας μελέτης τούτων, η Κυβέρνησις επείσθη ότι η εφαρμογή των συνεπήγε δαπάνας μεγίστας εις ας δεν ήτο δυνατόν να επαρκέση το Κράτος. Δια τούτο ο Πρωθυπουργός κ. Θεοτόκης παρεκάλεσε τα μέλη της Επιτροπής, μετά την υπό του κ. Δραγούμη γενομένην εν τη Βουλή εισήγησιν επί των επενεχθεισών επί του Νομοσχεδίου μεταβολών, όπως συνέλθωσι και πάλιν ίνα ανακοινώση αυτοίς τας νέας της Κυβερνήσεως αποφάσεις. Αι νέαι αυταί αποφάσεις της Κυβερνήσεως, αίτινεςήρχοντο εις σύγκρουσιν προς τας αποφάσεις της Επιτροπής και αίτινες ανεκοινώθησαν υπ’ αυτού του κ. Θεοτόκη προς ταύτην ήσαν αι εξής.

• 1834-1912
• Αγροτική αποκατάσταση
• Αποκατάσταση / εγκατάσταση
• Κρατικές πολιτικές